Zawartość
Sześciocylindrowy rzędowy silnik Chevrolets 1970 o pojemności 250 cali sześciennych służył jako podstawowa jednostka napędowa dla Chevy i innych samochodów General Motors od 1966 do 1985 roku na rynku Ameryki Północnej i do 1998 roku na rynkach zagranicznych. Często służył jako alternatywa dla innego silnika bazowego Chevy, 230 z silnikiem prostym sześć. Przede wszystkim 250 Six zasilanych wczesnych Camaros.
tło
Chevrolet od dawna produkuje mocne sześciocylindrowe silniki rzędowe, ale nie zawsze tak było. Automaker uparcie przylgnął do wersji czterocylindrowej długo po tym, jak konkurenci zdecydowali się na szóstkę. Jednak w 1928 r. Opracował sześciokątny „Stovebolt” Six 215,5 cala, tak nazwany od blotów przypominających śruby piecowe. W 1936 roku pojawił się Blue Flame Six o pojemności 235,5 cala, który zapewnił Chevroletowi standardową moc aż do 1962 roku. W 1966 roku Chevrolet opracował model 250 z prostą szóstką, który stał się ulubionym silnikiem bazowym dla większości Chevroletów do 1998 roku.
1970 250 Specs
Wersja 250 Six z 1970 roku charakteryzowała się taką samą mocą i momentem obrotowym, jak 250 z 1967 roku. Otwór miał 3,875 cala i skok 3,53 cala, przy skromnym stosunku sprężania 8,5 do 1. Jego kolejność odpalania wynosiła 1-5-3-6-2-4. Silnik wytwarza 155 koni mechanicznych i 235 funtów momentu obrotowego. Rok modelowy 1970 był najlepszy w latach dwudziestych XX wieku, ponieważ wskaźniki mocy stale spadały z powodu bardziej rygorystycznych federalnych norm emisji. Moc 250 s spadła do 145 w 1971 r., Następnie do 139 w 1972 r., 100 w 1973 r., A następnie nieznacznie do 105 w 1975 r. Jego współczynnik kompresji spadł do zaledwie 7,7-do-1.
Funkcje i identyfikacja
Lata 70-te 250 zawierały gaźnik z jedną lufą, chociaż często stosowano wersje z dwoma lufami. 250 otrzymało dwucylindrowe węglowodany w ciężarówkach Chevy po 1978 roku. Liczba rzutowa na 250 wyprodukowanych w latach 1968–1984 wynosiła 328575; 250 zasilało także buick i oldsmobil. Dla 250 wyprodukowanych w latach 1968–1976, które napędzały Chevy, Buicks i Pontiacs, numer obsady wynosił 328576. Model 250 wyprodukowany tylko w latach 1966–1976 Chevy miał numer castingu 358825.
Pojazdy
Chevrolet 250 służył jako silnik podstawowy dla następujących pojazdów: 1966–1984 Samochody osobowe Chevroleta, Pontiac Firebird w latach 1968–1976, Pontiac Tempest w latach 1968– 1970, Pontiac LeMans w latach 1968–1976, Oldsmobile F-85 w latach 1968–1972, Buick Skylark 1968–1971 i Camaro 1968–1979. To także napędzało Marathon Checker z 1969 do 1979 roku i brazylijską Chevy Opalę z 1968 do 1992 roku.
warianty
Chevy oferował trzy warianty oryginalnego 250. Sześciocylindrowy silnik L22 generował 105 koni mechanicznych i 190 funtów momentu obrotowego do mocy Chevy w latach 1967–1979. Prosta szóstka LD4 została wyprodukowana dopiero w 1978 roku. LE3 produkowała od 1979 do 1984 roku. Wszystkie trzy silniki pochodziły z Chevy 250 z 1970 roku.
