Zawartość
General Motors wyprodukował dwubiegową automatyczną skrzynię biegów Powerglide dla Pontiacs i Oldsmobiles. Australijska spółka GM, GM Holden Ltd., również używała Powerglide w swoich samochodach. GM wprowadził Powerglide jako opcję automatycznej skrzyni biegów w swoich samochodach klasy wyższej. Służył jako standardowa automatyczna skrzynia biegów od 1950 do 1973 roku.
Wczesne lata
General Motors był pierwszym z Detroit Automakers, który zaoferował niedrogą automatyczną skrzynię biegów do swoich samochodów. Ford wprowadził automat w 1951 r., A Chrysler w 1954 r. Gdy pożar zniszczył fabrykę automatycznych skrzyń biegów GM Hydramatic w 1953 r., GM wyposażył swoje Pontiacs i Oldsmobile w Powerglide. Chociaż Powerglide był pierwszym automatem, nie był najlepszy z długiego strzału. GM wprowadził na rynek Powerglide jako „bezstopniową” automat w modelach Chevy z 1950 roku. W 1953 roku automat był powolny w przyspieszaniu poza linią. Nie zmienił się na wysoki bieg, podobnie jak na zbyt niskim biegu do 40 km / h, aby uzyskać odpowiednie przyspieszenie przed przejściem na wyższy lub drugi bieg. Zabieg ten powoduje spustoszenie w elementach przekładni, co doprowadziło do przedwczesnych napraw. Podczas gdy kierowcy musieli zmienić bieg na wyższy, pokochali pomysł jazdy ze sprzęgłem, trzecim biegiem i nadbiegiem. Do 1955 r. Ponad połowa wszystkich Chevy miała Powerglide.
Lata 60
Powerglide od 1950 do 1961 r. Miał żeliwną skrzynię i nie miał miski olejowej. Te wczesne wersje mają wytłoczony napis „Powerglide” po stronie pasażera. W latach 1962–1973 Powerglides były w całości wykonane z aluminium, ważyły mniej niż 100 funtów i idealnie pasowały do silnika V-8. Nowy Powerglide stanowił znaczną poprawę w stosunku do starszych skrzyń biegów. Miał 14-śrubowy olej i dwubiegową automatyczną dźwignię zmiany biegów, która odciążyła kierowców od martwienia się, kiedy zmienić bieg na wyższy. Pontiac zastosował wersję Powerglide do swoich modeli LeMans i Tempest. Kolejna wersja Powerglide pasowała do montowanych z tyłu silników Chevroleta Corvairs. Powerglide pozostał główną automatyczną skrzynią biegów w Chevroletach, dopóki trzybiegowa TH350 nie zastąpiła go w 1973 roku.
aplikacje
Chevrolet zastosował dwubiegowy Powerglide jako standardowe wyposażenie w pełnowymiarowych samochodach i 1972 pełnowymiarowych samochodach wyposażonych w sześciocylindrowy silnik. Innymi samochodami wyposażonymi w Powerglide były Chevelle i Malibu 1964–1972, Camaro 1967–1972, Camaro 1962–1973, Corvette 1962–1967, 1970–1972 Monte Carlo, 1971–1973 Vega, 1964–1971 pickupy i furgonetki samochód dostawczy El Camino z lat 1971–1972. Częsta była instalacja posprzedażowa samochodów Powerglide Chrysler, AMC i Fordów. GM wyprodukował ponad 17 milionów Powerglides podczas swojego cyklu produkcyjnego.
Przełożenia
Powerglides dopasowany do sześciocylindrowych silników miał pierwsze przełożenie 1.82 na 1 i bezpośredni bieg 1.00 na 1. na drugim biegu. Przełożenie biegu wstecznego wynosiło 1,82 do 1. W modelach V-8 automat miał pierwszy bieg 1,76 do 1 i drugie przełożenie 1,00 do 1. Przełożenie biegu wstecznego wynosiło 1,76 do 1. Obudowa mierzyła 16,3125 cala długości, podczas gdy całkowita długość, łącznie z wałem, wynosiła 27,5625 cali.
