Zawartość
Pontiac wprowadził 400-calowy V-8 w samochodach zorientowanych na osiągi w 1967 roku i kontynuował udostępnianie silnika do 1979 roku. 400 to znudzony 389, który był używany przez kilka lat. Pontiac zwykle zmieniał rozmiary silnika o rozmiar pierwotnego rozmiaru, więc wiele silników wydaje się identycznych, choć mogą mieć bardzo różne specyfikacje.
wydajność
Silnik Pontiac 400 został wykorzystany jako silnik o wysokich osiągach, a także jako silnik typu konia roboczego, a także silnik o wysokich osiągach. Dokonano tego w dużej mierze dzięki zastosowaniu gaźników. Opracowano dwulufowy silnik o mniejszej mocy i wyższym momencie obrotowym. Gaźnik beczkowy pozwolił silnikowi na więcej powietrza, co spowodowało zwiększenie mocy w zakresie prędkości. Zastosowano również kąty i średnice zaworów. Silniki o wyższej wydajności miały wloty zaworów o wysokości 2,11 cala i zawory wydechowe o 1,77 cala. Silniki o niższej wydajności miały 1,96-calowe zawory dolotowe i 1,66 wydechu.
silnik
W Pontiac GTO z 1968 roku V-8 o pojemności 400 cali sześciennych został dostrojony, aby zapewnić 360 koni mechanicznych i moment obrotowy o wartości 445 stóp funtów lub siłę ciągnącą. Silnik miał otwór i skok oraz 4,125 i 3,75 cala. W beczce z piecem gaźnikowym wytworzono mieszaninę paliwa i powietrza, która została sprężona do stosunku 10,75: 1. Silnik miał hydrauliczne podnośniki i pięć głównych łożysk. Seria Pontiac Executive z 1968 r., Z tym samym silnikiem o pojemności 400 cali sześciennych z dwulufowym gaźnikiem, miała 290 koni mechanicznych i moment obrotowy 428 funtów. Bor i skok były takie same jak w GTO. W 1975 r., Przy większej liczbie norm kontroli emisji, moc spadła do 185 w pełnowymiarowym sedanie Pontiac, a moment obrotowy wynosił wówczas 310 stóp funtów. Współczynnik kompresji spadł do 7,6: 1.
stosowanie
Wprowadzony w 1967 roku silnik 400 był dostępny w większości Pontiaców, od GTO, który miał 115-calowy rozstaw osi, po Firebird z 108-calowym rozstawem osi, a także Bonneville, Catalina i Executive na 121-złotym Rozstaw osi 124 cale. Po 1970 roku nie był już przedłużany na Bonneville, ponieważ został zastąpiony przez 455. LeMans zaczął używać silnika na początku lat 70. W połowie lat 70. był używany w Grand Prix.
