Zawartość
Łopaty Panhead i Harley-Davidson były wyposażone w podobne silniki, przy czym główną różnicą było ulepszenie Łopaty w skrzyni korbowej panhead. Oba silniki są dwucylindrowymi, czterozaworowymi V-Twins. Harley produkował Panhead w latach 1948–1965, a Shovelhead w latach 1966–1984. Panhead zyskał przydomek za pokrywy skrzynek zaworów, które przypominały odwrócone patelnie do pieczenia, a Shovelhead jest uderzającym pokrowcem w stylu łopaty węglowej.
tło
Harley-Davidson zastąpił silnik V-Twin silnika Knucklehead w 1948 r. Modelem Panhead. Knucklehead udowodnił, że jest silnym i niezawodnym zamiennikiem Flathead V-Twin w 1936 roku, ale Knucklehead był brudnym silnikiem znanym z wycieków oleju. Harley rozwiązał problem, przesuwając zewnętrzne kanały olejowe silnika wewnątrz obudowy silnika za pomocą Panhead. Nowy silnik miał przesunięcia w calach 61 i 74 cali, chociaż producent motocykli porzucił wersję 61-calową w 1953 roku. Jednak główną różnicą między Panhead i Knucklehead było zastąpienie żelaznych cylindrów Knucklehead stopem aluminium w celu zmniejszenia masy i lepiej rozpraszają ciepło silnika. Panhead posiada również podnośniki hydrauliczne, które redukują hałas i przestoje w celu konserwacji. Silnik miał praktycznie taką samą moc jak Knucklehead o mocy 50 koni mechanicznych, która wzrosła w 1956 roku do 55 koni mechanicznych.
Dziwactwa z Panhead
Harley-Davidson zainstalował Panhead w swoich rowerach Hydra Glide z 1949 r., Wyposażonych w hydrauliczne przednie widelce teleskopowe, które zastąpiły stare widelce Springer. Silnik napędzał również pierwsze motocykle Electra Glide. Aluminiowe głowice znacznie poprawiły chłodzenie silnika, co było poważnym problemem w przypadku Knuckleheadów, które miały tendencję do przegrzewania się przy dużych prędkościach. Ciekawa różnica między modelami Panhead i późniejszymi Shovelhead w mechanice przydomowej. Ramy Panhead zawierały rurki z trójkątnym mocowaniem silnika. Rama łopaty miała różne cechy konstrukcyjne.
Debiut łopaty
Shovelhead przybył, gdy Harley wycofał rozrusznik i wprowadził rozrusznik elektryczny. Łopata miała takie samo 74-calowe złoto, 1,208 cm3, co przemieszczenie jak Panhead. Harley powiększył Shovelhead do 82 cali sześciennych lub 1340 cm3 w 1978 roku, zanim ustąpił miejsca silnikowi Evo w 1984 roku. Shovelhead był zasadniczo ulepszoną wersją Panhead. Miał 10 procent więcej mocy niż Panhead. Wczesne łopaty utrzymały styl silnika Panhead przykręcone do nowego górnego końca. Electra Glide z 1966 roku rzuciła głowę w Shovelhead, aby stać się Harleyem napędzanym Shovelhead. W 1964 roku Harley powrócił do życia, przywracając zasilanie olejem ze skrzyni korbowej do zewnętrznego silnika, a Łopata zachowała projekt.
zmiany
Dodając nowy blat Shovelhead, Harley zastosował nowe aluminiowe głowice cylindrów z żelaznymi cylindrycznymi cylindrami. Producent motocykli zastąpił tłoczone stalowe wahacze Panhead na jeden wykonany z lekkiego stopu. W 1970 r. Dolną część Panhead łopaty zastąpiono alternatorem zamontowanym na wale korbowym, który nadaje silnikowi szerszy wygląd. Harley przeniósł także zewnętrzne punkty montażowe zapłonu w obudowie rozrządu silnika. Wymagało to osłony w kształcie stożka, która zmieniała wygląd łopaty.
